Wim Canton, sinds 1996 werkzaam als psychiater en psychotherapeut, deels als vrijgevestigd psychiater, deels in het forensische circuit. Heeft forensische werkervaring in penitentiaire inrichtingen en TBS-kliniek. Is in 2004 gepromoveerd aan UvA op onderzoek naar pro justitia rapportages en naar de rol van risicotaxatie hierin. Voormalig veiligheidsadviseur van ministerie van Veiligheid en Justitie, voormalig lid van Adviescollege Verloftoetsing TBS, voormalig voorzitter van de vereniging van pro justitia rapporteurs en mede-auteur van richtlijn pro justitia rapportage van NVvP. Lid van de penitentiaire kamer van het Gerechtshof in Arnhem.
In zijn lezing staat Wim Canton stil bij de valkuilen bij het rapporteren pro justitia. Kunnen rapporteurs uitspraken over diagnose, relatie tussen diagnose en ten laste gelegde feiten (het toerekenen), risicotaxatie en risicomanagement altijd wel zo goed onderbouwen als men beweer?
Wim Canton pleit voor:
- Meer dimensionale diagnostiek in plaats van DSM classificatie, met vooral aandacht voor gestoorde psychische functies.
- Kwalitatieve risicoanalyse in plaats van de huidige risicotaxatie. Dit is overigens ook bij weigerende verdachten vaak goed mogelijk.
- Meer aandacht voor de invloed van de context op delinquent gedrag
Congressen