Harry Stikkelbroeck is voorzitter van het Adviescollege Verloftoetsing TBS. Voorheen was hij werkzaam als senior raadsheer in het gerechtshof Arnhem – Leeuwarden; als Officier van Justitie, strafrechter in eerste aanleg en als advocaat. Hij is al sinds 1996 als docent verbonden aan SSR, het opleidingsinstituut voor de rechterlijke organisatie. Ook is hij docent bij de Beroepsopleiding Advocaten en treedt hij als gastdocent op bij onder meer NIFP en NFI. Hij is in velerlei maatschappelijke functies werkzaam geweest op het gebied van onderwijs, sociale dienstverlening, rechtshulp, penitentiaire inrichtingen, jeugdzorg, jeugdreclassering, Pro Justitia rapportages.

Een belangrijk aandachtsgebied van Harry Stikkelbroeck is de werkrelatie tussen magistraten en deskundigen en het waarderen van (forensisch) bewijs in de strafrechtelijke waarheidsvinding en de rol die forensisch bewijs speelt in het oordeel van de rechter.

Jacqueline Bosker is werkzaam bij Hogeschool Utrecht. Als onderzoeker bij het Kenniscentrum Sociale Innovatie doet zij onderzoek naar sociaal agogisch werk in een justitieel kader. Tevens is zij als coördinator en docent betrokken bij de masteropleiding Forensisch Sociale Professional. Tot 2012 was Jacqueline Bosker als senior beleidsmedewerker werkzaam bij het landelijk kantoor van Reclassering Nederland waar zij verantwoordelijk was voor de ontwikkeling en implementatie van methoden en beleid voor diagnostiek, risicotaxatie en advisering.

In haar bijdrage zal Jacqueline Bosker ingaan op de toepassing van risicotaxatie in de dagelijkse werkpraktijk van de reclassering. Waarom en hoe zet de reclassering dergelijke instrumenten in? Heeft dat in de praktijk het beoogde effect? Op welke manier kan risicotaxatie de besluitvorming van reclasseringswerkers verbeteren, zonder de professionele verantwoordelijkheid uit te schakelen? Dit zal zij illustreren met een aantal bevindingen uit haar onderzoek naar beslissingen van reclasseringswerkers over plannen van aanpak voor reclasseringscliënten.

Dr. Joan van Horn promoveerde in 2002 aan de Universiteit Utrecht, vakgroep Klinische en Gezondheidspsychologie en is sinds 2003 verbonden als onderzoeker aan de Forensische zorgspecialisten (DFZ). Haar expertise ligt vooral op het ambulante forensische zorgdomein waar zij - al dan niet in samenwerking met externe onderzoeksinstellingen - diverse (promotie)onderzoeken begeleidt naar risicofactoren, recidive en effectiviteit (waaronder ook de programma integriteit) van de behandeling aan jongeren vanaf 12 jaar en volwassenen. Zij is mede-aanvrager en projectleider geweest van enkele gehonoreerde subsidieprojecten bij onder andere ZonMw, de Europese Commissie, Kwaliteit Forensische Zorg (KFZ) en NWO.

Stefan Bogaerts is hoogleraar klinische forensische psychologie en verbonden aan de Universiteit van Tilburg en aan de forensisch psychiatrische centra Kijvelanden/Dok en FPC Gent waar hij verantwoordelijk is voor het onderzoek en behandelinnovatie. Daarnaast is hij behandelaar en superviseert hij binnen postdoctorale opleidingen.

Hij is mede-ontwikkelaar van het risicotaxatie-instrument HKT-R. Zijn expertise ligt op het terrein van zelfregulatie en deregulatie en bestudeert deze mechanismen zowel bij daders als bij slachtoffers. Hij doet al jaren onderzoek naar risicotaxatie en behandelevaluatie bij forensisch psychiatrische patiënten en slachtoffers van geweld. De afgelopen jaren ontving hij meerdere beurzen (NWO en EU) voor onderzoek naar cybercrime, online child sexual behavior en de toepassing van virtual reality in de behandeling van forensisch psychiatrische patiënten. De laatste samen met dr. Wim Veling verbonden aan het UMCG te Groningen.

Wim Canton, sinds 1996 werkzaam als psychiater en psychotherapeut, deels als vrijgevestigd psychiater, deels in het forensische circuit. Heeft forensische werkervaring in penitentiaire inrichtingen en TBS-kliniek. Is in 2004 gepromoveerd aan UvA op onderzoek naar pro justitia rapportages en naar de rol van risicotaxatie hierin. Voormalig veiligheidsadviseur van ministerie van Veiligheid en Justitie, voormalig lid van Adviescollege Verloftoetsing TBS, voormalig voorzitter van de vereniging van pro justitia rapporteurs en mede-auteur van richtlijn pro justitia rapportage van NVvP. Lid van de penitentiaire kamer van het Gerechtshof in Arnhem.

In zijn lezing staat Wim Canton stil bij de valkuilen bij het rapporteren pro justitia. Kunnen rapporteurs uitspraken over diagnose, relatie tussen diagnose en ten laste gelegde feiten (het toerekenen), risicotaxatie en risicomanagement altijd wel zo goed onderbouwen als men beweer?

Wim Canton pleit voor:

• Meer dimensionale diagnostiek in plaats van DSM classificatie, met vooral aandacht voor gestoorde psychische functies.
• Kwalitatieve risicoanalyse in plaats van de huidige risicotaxatie. Dit is overigens ook bij weigerende verdachten vaak goed mogelijk.
• Meer aandacht voor de invloed van de context op delinquent gedrag